गजब छे तुं यार! बधी बाबतमां हुं तारी मनमानी चलावुं Gujrati Kavita By Naresh K. Dodia
![]() |
गजब छे तुं यार! बधी बाबतमां हुं तारी मनमानी चलावुं Gujrati Kavita By Naresh K. Dodia |
गजब छे तुं यार!
बधी बाबतमां हुं तारी मनमानी चलावुं
तारी मरजी होय तो मने मेइलनो रीप्लाइ आपे
अने मरजी ना होय तो रीप्लाइ ना पण आपे
तने जरा पण केरे जेवुं नथी…
हुं ज फकत तारा माटे झूर्या करूं
तारी मरजी होय तो फोन करे अने वातो करे
मारे ज्यारे वात करवानो मुड होय त्यारे
सदाय एक ज जवाब मळे छे…
“हुं बीझी छु..थोडुं काम पतावीने सामेथी
हुं फोन करूं छु
अने तुं फ्री थाय छे
पाच-सात के दस दीवस पछी…
अने ज्यारे तारो फोन आवे त्यारे
तुं जरा पण जाणवानी तस्दी ले छे
के हुं क्यां छुं?
कोनी साथे छुं?
किचनमां छुं के बेडरूममां छुं?
बस..तारी मनमानी..
एक ज वात..तारा बधा काम पडता मुक अने
अत्यारे मारी साथे तुं वात कर
तुं जाणे छे…एक वार हुं फोन पर आवी एटले
ओछामां ओछी अडधी कलाक अने वधुंमां वधुं
ओह गोड….यार तुं मने बहुं हेरान करे छे..
हमेंशां तारूं धार्युं करे छे
तारी पोस्टमां तुं केवुं सारूं सारूं लखे छे.
प्रेम एटले आ…
प्रेम एटले ए..
प्रेम एटले फलाणुं..
प्रेम एटले ढीकणुं
अने तुं जे लखे एवी रीते के एवो प्रेम
ते मने कर्यो नथी…अने में कदी अनूभव्यो नथी..
माइ…माइ…कोइक वार माथुं भमी जाय छे
तारी मनमानीथी…आवो ते कांइ प्रेम होतो हशे?
तारी गझलना शेरमां जाणे हुं कोइ देवी होउ
ए रीते मारी भकित करे छे……महोतरमा..महोतरमां…
अने बस महोतरमां….
जाणे कोइ मारो भावक मारी आराधना करतो होय..
तुं पण आखरे तो पुरुष ज छे ने…
-दादागीरी करवी तो तारो हक्क छे ने?
-हमेंशा अधिकारथी वातो करवी..
-मारो प्रोफाइल तने पिक्स ना गमे तो
मारे तुंरत ज बदली नाखवानो..
खबर नही…तारी जोहुकमी पण तारी जेम केम गमे छे??
केम समजतो नथी यार…आने साचे प्रेम कहेवाय..
हवे कविराज तमे समजावो…शुं आ प्रेम कहेवाय??
बोलो….बोलो….जवाब आपो…मने हमणा ने हमणा
जवाब आप…
“अरे..मारी व्हाली..गुस्सामां बीजाओ चहेरो लाल थाय..
अने तारॉ चहेरो गुस्सामां हमेशां गुलाबी थाय छे बच्चा..!!
“ताराने मारा प्रेममां ए ज तो तफावत छे प्रियतम !
तुं अकारण ज मने प्रेम करे छे.
ने मने कारण वगर प्रेम करता आवडतु नथी !”
सांभळ व्हाली….प्रेम छे एटले तो बधी मारी आडॉडाइ
सहन करे छे…
प्रेम छे एटले मने अधिकारभाव जताववो गमे छे अने
तने सहन करवो गमे छे…
प्रेम छे एटले तो तने हुं कहुं एम करवुं गमे छे….
बाकी तो तुं कोइना बापनुं माने एवी नथी…
तने पण खबर छे के तुं केवी वादीली छो?
छतां..पण तुं मारा माटे बधुं खरा दिलथी करे छे…
मारी व्हाली…..मारा माटे प्रेम एटले तुं….अने
तुं एटले मारा माटे प्रेम……
कारणकें तुं मने दुनियानी रस्मोरीवाजोने कोराणे मुकीने प्रेम करे छे
तारी पोतानी दुनियाथी….एक अलग दुनियामां आवीने…
महोतरमा..
शब्दोनां सेतुं पार करीने आपणी जुदी दुनिया वसावी छे..
ज्या राजा-राणी के प्रजा जे कहे ते आपणे बे ज छीए..”
- नरेश के. डॉडीया
ગજબ છે તું યાર!
બધી બાબતમાં હું તારી મનમાની ચલાવું
તારી મરજી હોય તો મને મેઇલનો રીપ્લાઇ આપે
અને મરજી ના હોય તો રીપ્લાઇ ના પણ આપે
તને જરા પણ કેરે જેવું નથી…
હું જ ફકત તારા માટે ઝૂર્યા કરૂં
તારી મરજી હોય તો ફોન કરે અને વાતો કરે
મારે જ્યારે વાત કરવાનો મુડ હોય ત્યારે
સદાય એક જ જવાબ મળે છે…
“હું બીઝી છુ..થોડું કામ પતાવીને સામેથી
હું ફોન કરૂં છુ
અને તું ફ્રી થાય છે
પાચ-સાત કે દસ દીવસ પછી…
અને જ્યારે તારો ફોન આવે ત્યારે
તું જરા પણ જાણવાની તસ્દી લે છે
કે હું ક્યાં છું?
કોની સાથે છું?
કિચનમાં છું કે બેડરૂમમાં છું?
બસ..તારી મનમાની..
એક જ વાત..તારા બધા કામ પડતા મુક અને
અત્યારે મારી સાથે તું વાત કર
તું જાણે છે…એક વાર હું ફોન પર આવી એટલે
ઓછામાં ઓછી અડધી કલાક અને વધુંમાં વધું
ઓહ ગોડ….યાર તું મને બહું હેરાન કરે છે..
હમેંશાં તારૂં ધાર્યું કરે છે
તારી પોસ્ટમાં તું કેવું સારૂં સારૂં લખે છે.
પ્રેમ એટલે આ…
પ્રેમ એટલે એ..
પ્રેમ એટલે ફલાણું..
પ્રેમ એટલે ઢીકણું
અને તું જે લખે એવી રીતે કે એવો પ્રેમ
તે મને કર્યો નથી…અને મેં કદી અનૂભવ્યો નથી..
માઇ…માઇ…કોઇક વાર માથું ભમી જાય છે
તારી મનમાનીથી…આવો તે કાંઇ પ્રેમ હોતો હશે?
તારી ગઝલના શેરમાં જાણે હું કોઇ દેવી હોઉ
એ રીતે મારી ભકિત કરે છે……મહોતરમા..મહોતરમાં…
અને બસ મહોતરમાં….
જાણે કોઇ મારો ભાવક મારી આરાધના કરતો હોય..
તું પણ આખરે તો પુરુષ જ છે ને…
-દાદાગીરી કરવી તો તારો હક્ક છે ને?
-હમેંશા અધિકારથી વાતો કરવી..
-મારો પ્રોફાઇલ તને પિક્સ ના ગમે તો
મારે તુંરત જ બદલી નાખવાનો..
ખબર નહી…તારી જોહુકમી પણ તારી જેમ કેમ ગમે છે??
કેમ સમજતો નથી યાર…આને સાચે પ્રેમ કહેવાય..
હવે કવિરાજ તમે સમજાવો…શું આ પ્રેમ કહેવાય??
બોલો….બોલો….જવાબ આપો…મને હમણા ને હમણા
જવાબ આપ…
“અરે..મારી વ્હાલી..ગુસ્સામાં બીજાઓ ચહેરો લાલ થાય..
અને તારૉ ચહેરો ગુસ્સામાં હમેશાં ગુલાબી થાય છે બચ્ચા..!!
“તારાને મારા પ્રેમમાં એ જ તો તફાવત છે પ્રિયતમ !
તું અકારણ જ મને પ્રેમ કરે છે.
ને મને કારણ વગર પ્રેમ કરતા આવડતુ નથી !”
સાંભળ વ્હાલી….પ્રેમ છે એટલે તો બધી મારી આડૉડાઇ
સહન કરે છે…
પ્રેમ છે એટલે મને અધિકારભાવ જતાવવો ગમે છે અને
તને સહન કરવો ગમે છે…
પ્રેમ છે એટલે તો તને હું કહું એમ કરવું ગમે છે….
બાકી તો તું કોઇના બાપનું માને એવી નથી…
તને પણ ખબર છે કે તું કેવી વાદીલી છો?
છતાં..પણ તું મારા માટે બધું ખરા દિલથી કરે છે…
મારી વ્હાલી…..મારા માટે પ્રેમ એટલે તું….અને
તું એટલે મારા માટે પ્રેમ……
કારણકેં તું મને દુનિયાની રસ્મોરીવાજોને કોરાણે મુકીને પ્રેમ કરે છે
તારી પોતાની દુનિયાથી….એક અલગ દુનિયામાં આવીને…
મહોતરમા..
શબ્દોનાં સેતું પાર કરીને આપણી જુદી દુનિયા વસાવી છે..
જ્યા રાજા-રાણી કે પ્રજા જે કહે તે આપણે બે જ છીએ..”
- નરેશ કે. ડૉડીયા
ગજબ છે તું યાર!
બધી બાબતમાં હું તારી મનમાની ચલાવું
તારી મરજી હોય તો મને મેઇલનો રીપ્લાઇ આપે
અને મરજી ના હોય તો રીપ્લાઇ ના પણ આપે
તને જરા પણ કેરે જેવું નથી…
હું જ ફકત તારા માટે ઝૂર્યા કરૂં
તારી મરજી હોય તો ફોન કરે અને વાતો કરે
મારે જ્યારે વાત કરવાનો મુડ હોય ત્યારે
સદાય એક જ જવાબ મળે છે…
“હું બીઝી છુ..થોડું કામ પતાવીને સામેથી
હું ફોન કરૂં છુ
અને તું ફ્રી થાય છે
પાચ-સાત કે દસ દીવસ પછી…
અને જ્યારે તારો ફોન આવે ત્યારે
તું જરા પણ જાણવાની તસ્દી લે છે
કે હું ક્યાં છું?
કોની સાથે છું?
કિચનમાં છું કે બેડરૂમમાં છું?
બસ..તારી મનમાની..
એક જ વાત..તારા બધા કામ પડતા મુક અને
અત્યારે મારી સાથે તું વાત કર
તું જાણે છે…એક વાર હું ફોન પર આવી એટલે
ઓછામાં ઓછી અડધી કલાક અને વધુંમાં વધું
ઓહ ગોડ….યાર તું મને બહું હેરાન કરે છે..
હમેંશાં તારૂં ધાર્યું કરે છે
તારી પોસ્ટમાં તું કેવું સારૂં સારૂં લખે છે.
પ્રેમ એટલે આ…
પ્રેમ એટલે એ..
પ્રેમ એટલે ફલાણું..
પ્રેમ એટલે ઢીકણું
અને તું જે લખે એવી રીતે કે એવો પ્રેમ
તે મને કર્યો નથી…અને મેં કદી અનૂભવ્યો નથી..
માઇ…માઇ…કોઇક વાર માથું ભમી જાય છે
તારી મનમાનીથી…આવો તે કાંઇ પ્રેમ હોતો હશે?
તારી ગઝલના શેરમાં જાણે હું કોઇ દેવી હોઉ
એ રીતે મારી ભકિત કરે છે……મહોતરમા..મહોતરમાં…
અને બસ મહોતરમાં….
જાણે કોઇ મારો ભાવક મારી આરાધના કરતો હોય..
તું પણ આખરે તો પુરુષ જ છે ને…
-દાદાગીરી કરવી તો તારો હક્ક છે ને?
-હમેંશા અધિકારથી વાતો કરવી..
-મારો પ્રોફાઇલ તને પિક્સ ના ગમે તો
મારે તુંરત જ બદલી નાખવાનો..
ખબર નહી…તારી જોહુકમી પણ તારી જેમ કેમ ગમે છે??
કેમ સમજતો નથી યાર…આને સાચે પ્રેમ કહેવાય..
હવે કવિરાજ તમે સમજાવો…શું આ પ્રેમ કહેવાય??
બોલો….બોલો….જવાબ આપો…મને હમણા ને હમણા
જવાબ આપ…
“અરે..મારી વ્હાલી..ગુસ્સામાં બીજાઓ ચહેરો લાલ થાય..
અને તારૉ ચહેરો ગુસ્સામાં હમેશાં ગુલાબી થાય છે બચ્ચા..!!
“તારાને મારા પ્રેમમાં એ જ તો તફાવત છે પ્રિયતમ !
તું અકારણ જ મને પ્રેમ કરે છે.
ને મને કારણ વગર પ્રેમ કરતા આવડતુ નથી !”
સાંભળ વ્હાલી….પ્રેમ છે એટલે તો બધી મારી આડૉડાઇ
સહન કરે છે…
પ્રેમ છે એટલે મને અધિકારભાવ જતાવવો ગમે છે અને
તને સહન કરવો ગમે છે…
પ્રેમ છે એટલે તો તને હું કહું એમ કરવું ગમે છે….
બાકી તો તું કોઇના બાપનું માને એવી નથી…
તને પણ ખબર છે કે તું કેવી વાદીલી છો?
છતાં..પણ તું મારા માટે બધું ખરા દિલથી કરે છે…
મારી વ્હાલી…..મારા માટે પ્રેમ એટલે તું….અને
તું એટલે મારા માટે પ્રેમ……
કારણકેં તું મને દુનિયાની રસ્મોરીવાજોને કોરાણે મુકીને પ્રેમ કરે છે
તારી પોતાની દુનિયાથી….એક અલગ દુનિયામાં આવીને…
મહોતરમા..
શબ્દોનાં સેતું પાર કરીને આપણી જુદી દુનિયા વસાવી છે..
જ્યા રાજા-રાણી કે પ્રજા જે કહે તે આપણે બે જ છીએ..”
- નરેશ કે. ડૉડીયા
Labels:
Gujarati Kavita
No comments:
Post a Comment