आजे तुं ए स्थाने बिराजमान छो, Gujarati Kavita By Naresh K. Dodia
 |
| आजे तुं ए स्थाने बिराजमान छो, Gujarati Kavita By Naresh K. Dodia |
नही समजाय तमारा दिवानानी दिवानगी आपने
आपी छे देवी तरीके बिराजवा परवानगी आपने
आजे तुं ए स्थाने बिराजमान छो,
जे स्थाने अन्य कोइ बिराजमान ना थइ शके,
अन्य कोइ आ स्थान बेसी पण न शके
एक उच्च तब्बक्को छे,आ चाहत नो,
जेनी चरमसिमा छे,
कदाच अन्य कोइ तने चाहे के तुं कोइने चाहे,
कशो फर्क ना पडे के इर्षा जेवुं कशुं थाय.
कारणके हुं जे स्थाने छुं,
ए स्थाननी कल्पना करवी
अन्य माटे कल्पना बहारनो विषय छे.
भले हुं मारा दिवानगीनां केफमा बोलतो होंउ व्हाली,
पण सत्य होय ए सत्य ज रहेवानुं छे.
तारा देवी सानिध्यमां मारामां देवीगुण आवता जाय छे.
इर्षा.खार,द्रेष जेवी वस्तुंओ मारामांथी जाणे अद्रश्य थइ गइ छे.
मानविय गुणॉथी पर आपणी वच्चे इश्वरीय चाहत छे.
रोमांच,आंनद,सर्वोतम सानिध्यनी भेट,
शरीरथी नही पण मनथी सतत आंलिगन करी शकुं छुं,
ह्रदयथी लइ आत्मिय रीते चाही शकुं छुं.
तारी झंखनां करुंने मारी आंख सामे
शब्ददेहे तुं हाजर थइ जाय छे.
ना कोई कोईक ना थी दूर होय छे,
ना कोई कोईक नी नजीक होय छे,
झींदगी पोते ज नजीक लावी दे छे,
जयारे कोई कोईकना नसीबमां होय छे.
मारी कविता अने गझल तारी प्रसादी छे,
लखुं छुं त्यारे एम लागे जाणे हुं कोइ
पवित्र कार्य करी रह्यो एवुं लागे छे,
जाणे दोरामां फुलोने पोरवीने तारा माटे
अक्षरोनी माळा बनावी रह्यो होउं एवुं लागे छे.
अने हुं जाणूं छुं,तारामां ए शोधी काढी छे,
जे सुषुप्त अवस्थामां कोइ दटायेली नदी
जेने अथाग प्रयत्न पछी व्हेती करी छे
ए बालिस छे,नादान छे,नखरा करवा गमे छे,
जिद करवी गमे छे,अने सहेलावे,एने पटावे,
एने व्हाल करे….
टूंकमां आ मानुनीने बाळक जेवी जिद करवी गमे छे.
अने एक बाळक जेम पारावार प्रेम पण वरसावे
हा!पण ए बहुं समजदार छे.
अने ए तारुं व्यकितत्व अत्यार सुधी दबायेलुं ज रह्युं छे,
ज्यां सुधी मारा मानवां मुजब कोइ पहोंची शक्युं नथी.
मने एनुं नवुं व्यकितत्व छे ए बहुं गमे छे,
चिरकालिन यौवननां आर्शिवाद पामेली कोइ देवी
साक्षात मारा माटे इश्वरे मोकली होय एवुं लागे छे.
व्हाली महोतरमां !
तने प्रेम करी शकाय,चाही शकाय,
तने जाणी शकाय,तने माणी शकाय,
अने छेल्ले छेल्ले तारा कदमोने चुमी शकाय.
तारी पवित्रतांथी बंधायेलो देह तारुं शारिरक सौंदर्य छे,
काजळनी रेखांथी देदीप्याम ऐश्व्रर्यथी ओपती तारी आखोनी
भाषाने हुं समजतां शीखी गयो छुं.
जे पोतिकुं छे ए ज आ भाषानी लिपि उकेली शके छे.
सपनामां तने विटळाइने व्हाल करतो तारो दिवानो
-नरेश के.डॉडीया
નહી સમજાય તમારા દિવાનાની દિવાનગી આપને
આપી છે દેવી તરીકે બિરાજવા પરવાનગી આપને
આજે તું એ સ્થાને બિરાજમાન છો,
જે સ્થાને અન્ય કોઇ બિરાજમાન ના થઇ શકે,
અન્ય કોઇ આ સ્થાન બેસી પણ ન શકે
એક ઉચ્ચ તબ્બક્કો છે,આ ચાહત નો,
જેની ચરમસિમા છે,
તારી આસપાસના લોકોથી
નાં ઇર્ષા જેવું કશું થાય.
કારણકે હું જે સ્થાને છું,
એ સ્થાનની કલ્પના કરવી
અન્ય માટે કલ્પના બહારનો વિષય છે.
ભલે હું મારા દિવાનગીનાં કેફમા બોલતો હોંઉ વ્હાલી,
પણ સત્ય હોય એ સત્ય જ રહેવાનું છે.
તારા દેવી સાનિધ્યમાં મારામાં દેવીગુણ આવતા જાય છે.
ઇર્ષા.ખાર,દ્રેષ જેવી વસ્તુંઓ મારામાંથી જાણે અદ્રશ્ય થઇ ગઇ છે.
માનવિય ગુણૉથી પર આપણી વચ્ચે ઇશ્વરીય ચાહત છે.
રોમાંચ,આંનદ,સર્વોતમ સાનિધ્યની ભેટ,
શરીરથી નહી પણ મનથી સતત આંલિગન કરી શકું છું,
હ્રદયથી લઇ આત્મિય રીતે ચાહી શકું છું.
તારી ઝંખનાં કરુંને મારી આંખ સામે
શબ્દદેહે તું હાજર થઇ જાય છે.
ના કોઈ કોઈક ના થી દૂર હોય છે,
ના કોઈ કોઈક ની નજીક હોય છે,
ઝીંદગી પોતે જ નજીક લાવી દે છે,
જયારે કોઈ કોઈક ના નસીબ માં હોય છે.
મારી કવિતા અને ગઝલ તારી પ્રસાદી છે,
લખું છું ત્યારે એમ લાગે જાણે હું કોઇ
પવિત્ર કાર્ય કરી રહ્યો એવું લાગે છે,
જાણે દોરામાં ફુલોને પોરવીને તારા માટે
અક્ષરોની માળા બનાવી રહ્યો હોવ એવું લાગે છે.
અને હું જાણૂં છું,તારામાં એ શોધી કાઢી છે,
જે સુષુપ્ત અવસ્થામાં કોઇ નદી દટાયેલી હોય.
એ બાલિસ છે,નાદાન છે,નખરા કરવા ગમે છે,
જિદ કરવી ગમે છે,એને સહેલાવે,એને પટાવે,
એને વ્હાલ કરે….
ટૂંકમાં આ માનુનીને બાળક જેવી જિદ કરવી ગમે છે.
હા!પણ એ બહું સમજદાર છે.
અને એ તારું વ્યકિતત્વ અત્યાર સુધી દબાયેલું જ રહ્યું છે,
જ્યાં સુધી મારા માનવાં મુજબ કોઇ પહોંચી શક્યું નથી.
મને તારું એ નવું વ્યકિતત્વ છે એ બહું ગમે છે,
ચિરકાલિન યૌવનનાં આર્શિવાદ પામેલી કોઇ દેવી
સાક્ષાત મારા માટે ઇશ્વરે મોકલી હોય એવું લાગે છે.
વ્હાલી મહોતરમાં !તને પ્રેમ કરી શકાય,ચાહી શકાય,
તને જાણી શકાય,તને માણી શકાય,
અને છેલ્લે છેલ્લે તારા કદમોને ચુમી શકાય.
તારી પવિત્રતાંથી બંધાયેલો દેહ તારું શારિરક સૌંદર્ય છે,
કાજળની રેખાંથી દેદીપ્યામ ઐશ્વ્રર્યથી ઓપતી
આંખોની ભાષા સમજતાં શીખી ગયો છું.
જે પોતિકું છે એ જ આ ભાષાની લિપિ ઉકેલી શકે છે.
સપનામાં તને વિટળાઇને વ્હાલ કરતો
તારો દિવાનો
- નરેશ કે.ડૉડીયા
નહી સમજાય તમારા દિવાનાની દિવાનગી આપને
આપી છે દેવી તરીકે બિરાજવા પરવાનગી આપને
આજે તું એ સ્થાને બિરાજમાન છો,
જે સ્થાને અન્ય કોઇ બિરાજમાન ના થઇ શકે,
અન્ય કોઇ આ સ્થાન બેસી પણ ન શકે
એક ઉચ્ચ તબ્બક્કો છે,આ ચાહત નો,
જેની ચરમસિમા છે,
તારી આસપાસના લોકોથી
નાં ઇર્ષા જેવું કશું થાય.
કારણકે હું જે સ્થાને છું,
એ સ્થાનની કલ્પના કરવી
અન્ય માટે કલ્પના બહારનો વિષય છે.
ભલે હું મારા દિવાનગીનાં કેફમા બોલતો હોંઉ વ્હાલી,
પણ સત્ય હોય એ સત્ય જ રહેવાનું છે.
તારા દેવી સાનિધ્યમાં મારામાં દેવીગુણ આવતા જાય છે.
ઇર્ષા.ખાર,દ્રેષ જેવી વસ્તુંઓ મારામાંથી જાણે અદ્રશ્ય થઇ ગઇ છે.
માનવિય ગુણૉથી પર આપણી વચ્ચે ઇશ્વરીય ચાહત છે.
રોમાંચ,આંનદ,સર્વોતમ સાનિધ્યની ભેટ,
શરીરથી નહી પણ મનથી સતત આંલિગન કરી શકું છું,
હ્રદયથી લઇ આત્મિય રીતે ચાહી શકું છું.
તારી ઝંખનાં કરુંને મારી આંખ સામે
શબ્દદેહે તું હાજર થઇ જાય છે.
ના કોઈ કોઈક ના થી દૂર હોય છે,
ના કોઈ કોઈક ની નજીક હોય છે,
ઝીંદગી પોતે જ નજીક લાવી દે છે,
જયારે કોઈ કોઈક ના નસીબ માં હોય છે.
મારી કવિતા અને ગઝલ તારી પ્રસાદી છે,
લખું છું ત્યારે એમ લાગે જાણે હું કોઇ
પવિત્ર કાર્ય કરી રહ્યો એવું લાગે છે,
જાણે દોરામાં ફુલોને પોરવીને તારા માટે
અક્ષરોની માળા બનાવી રહ્યો હોવ એવું લાગે છે.
અને હું જાણૂં છું,તારામાં એ શોધી કાઢી છે,
જે સુષુપ્ત અવસ્થામાં કોઇ નદી દટાયેલી હોય.
એ બાલિસ છે,નાદાન છે,નખરા કરવા ગમે છે,
જિદ કરવી ગમે છે,એને સહેલાવે,એને પટાવે,
એને વ્હાલ કરે….
ટૂંકમાં આ માનુનીને બાળક જેવી જિદ કરવી ગમે છે.
હા!પણ એ બહું સમજદાર છે.
અને એ તારું વ્યકિતત્વ અત્યાર સુધી દબાયેલું જ રહ્યું છે,
જ્યાં સુધી મારા માનવાં મુજબ કોઇ પહોંચી શક્યું નથી.
મને તારું એ નવું વ્યકિતત્વ છે એ બહું ગમે છે,
ચિરકાલિન યૌવનનાં આર્શિવાદ પામેલી કોઇ દેવી
સાક્ષાત મારા માટે ઇશ્વરે મોકલી હોય એવું લાગે છે.
વ્હાલી મહોતરમાં !તને પ્રેમ કરી શકાય,ચાહી શકાય,
તને જાણી શકાય,તને માણી શકાય,
અને છેલ્લે છેલ્લે તારા કદમોને ચુમી શકાય.
તારી પવિત્રતાંથી બંધાયેલો દેહ તારું શારિરક સૌંદર્ય છે,
કાજળની રેખાંથી દેદીપ્યામ ઐશ્વ્રર્યથી ઓપતી
આંખોની ભાષા સમજતાં શીખી ગયો છું.
જે પોતિકું છે એ જ આ ભાષાની લિપિ ઉકેલી શકે છે.
સપનામાં તને વિટળાઇને વ્હાલ કરતો
તારો દિવાનો
- નરેશ કે.ડૉડીયા
Labels:
Gujarati Kavita
No comments:
Post a Comment