नही समजाय तमारा दिवानानी दिवानगी तने Gujarati Kavita By Naresh K. Dodia

नही समजाय तमारा दिवानानी दिवानगी तने  Gujarati Kavita By Naresh K. Dodia

नही समजाय तमारा दिवानानी दिवानगी तने 

आपी छे देवी तरीके बिराजवा परवानगी तने 

आजे तुं ए स्थाने बिराजमान छो,

जे स्थाने अन्य कोइ बिराजमान ना थइ शके,

अन्य कोइ आ स्थान आवी पण न शके

एक उच्च तब्बक्को छे,आ चाहत नो,

जेनी चरमसिमा छे,

मने जे स्थान आप्यु छे ए जोता लागे छे के

अन्य पुरुष तारी नजीक होय तो पण        

मने कशो फर्क ना पडे के इर्षा जेवुं कशुं थाय.

कारणके हुं जे स्थाने छुं,

ए स्थाननी कल्पना करवी

अन्य माटे कल्पना बहारनो विषय छे.

भले हुं मारी दिवानगीनां केफमा बोलतो होंउ व्हाली,

पण सत्य होय ए सत्य ज रहेवानुं छे.

तारा देवी सानिध्यमां मारामां देवीगुण आवता जाय छे.

इर्षा,खार,द्रेष जेवी वस्तुंओ मारामांथी जाणे अद्रश्य थइ गइ छे.

मानविय गुणॉथी पर आपणी वच्चे इश्वरीय चाहत छे.

रोमांच,आंनद,सर्वोतम सानिध्यनी भेट,

शरीरथी नही पण मनथी सतत आंलिगन करी शकुं छुं,

ह्रदयथी लइ आत्मिय रीते चाही शकुं छुं.

तारी झंखनां करुंने मारी आंख सामे

शब्ददेहे तुं हाजर थइ जाय छे.

ना कोई कोईनाथी दूर होय छे,

ना कोई कोईनी नजीक होय छे,

जींदगी पोते ज नजीक लावी दे छे,

जयारे कोई कोईना नसीबमां होय छे.

मारी कविता अने गझल तारी प्रसादी छे,

लखुं छुं त्यारे एम लागे जाणे हुं कोइ

पवित्र कार्य करी रह्यो एवुं लागे छे,

जाणे दोरामां फुलोने पोरवीने तारा माटे

अक्षरोनी माळा बनावी रह्यो होउ एवुं लागे छे.

अने हुं जाणूं छुं,तारामां ए शोधी काढी छे,

जे सुषुप्त अवस्थामां कोइ नदी दटायेली होय.

ए बालिस छे,नादान छे,नखरा करवा गमे छे,

जिद करवी गमे छे,एने सहेलावे,एने पटावे,

एने व्हाल करे….

टूंकमां आ मानुनीने बाळक जेवी जिद करवी गमे छे.

हा!पण ए बहुं समजदार छे.

अने ए तारुं व्यकितत्व अत्यार सुधी दबायेलुं ज रह्युं छे,

ज्यां सुधी मारा मानवां मुजब कोइ पहोंची शक्युं नथी.

मने तारुं ए नवुं व्यकितत्व छे ए बहुं गमे छे,

चिरकालिन यौवननां आर्शिवाद पामेली कोइ देवी

साक्षात मारा माटे इश्वरे मोकली होय एवुं लागे छे.

व्हाली महोतरमां!

तने प्रेम करी शकाय,चाही शकाय,

तने जाणी शकाय,तने माणी शकाय,

अने छेल्ले छेल्ले तारा कदमोने चुमी शकाय.

तारी पवित्रतांथी बंधायेलो देह तारुं शारिरक सौंदर्य छे,

काजळनी रेखांथी देदीप्याम ऐश्व्रर्यथी ओपती

आंखोनी भाषा समजतां शीखी गयो छुं.

जे पोतिकुं छे ए ज क्यारेक तारा बोलकां मौननी

भाषानी लिपि उकेली शके छे.

जिंदगीनां अध्यायनी मध्यमां थयेलुं आगमन 

अने मारी जिंदगीनुं समापन तारी साथे ज थाय 

एथी वधुं तो इश्वर पासे मांगवानी मारी हींमंत नथी                     

- नरेश के. डॉडीया 

Advertisement