चहेरापोथीमां बदलती तमारी छबीने जोइने लाग्यु के Gujarati Kavita By Naresh K. Dodia

चहेरापोथीमां बदलती तमारी छबीने जोइने लाग्यु के Gujarati Kavita By Naresh K. Dodia      

- छबी काव्य - 

चहेरापोथीमां बदलती तमारी छबीने जोइने लाग्यु के       

कोइ मुग्धाना हृदयमां थता प्रथम प्रेमोदयनी

सुकुमार भावोर्मिनुं मनभावन चित्र एटले तमारी छबी 

जेम वरसादना झरमरीया आखी सृष्टिने भींजवे छे.

मोर,कोकिल,वादळ,मुग्धाथी लइने मध्या अने

काची कुंवारी ग्राम्य कन्यानी चुंदडी अने प्रियपात्रनी आंखोनुं

भींजाइ जवुं   

जाणे संपूर्ण ऋतुओनुं भींजाईने नितरी जावुं एटले  

बीजा अर्थमां कहुं तो अही प्रेमवर्षानी वात छे "महोतरमां"  

क्यारेक तमे पण अकारण अने कह्या विनां 

भादरवानां हाथियानी जेम अनराधार वरसोने व्हाला       

व्यक्तिथी लईने सृष्टीनुं सळंग भींजाई गयेलुं आ

चित्र आखुं एवुं मनोहर दिसे छे के मने लागे के बस  

ए चित्रनी साथे न्हाया ज करीए…न्हाया ज करीए

तमारा सुकोमळसा चहेराने बालसहज भावे निरख्या करू.

लज्जा भरेलुं तमारी आंखोनी कोमळ पापणॉ नमती होय  

त्यारे कोइ मुग्धबाला शरमाती शरमाती लागे प्यारी प्यारी

त्यारे शोभी उठे छे तमारा नजाकती नेननी लीला अपंरपार 

बें नेणनी नीचे बें आंखोने जोइने तादश लागे के जाणे

बे बे चन्द्रकला उगी नीकळी छे सुंदर मुखारविंदनां आकाशे 

तमारा स्वरनु माधुर्य दुरभाषमां काने संभळाय के तमारुं

स्वराकिंत थयेलुं गीत होय के कोइ काव्य होय..जाणे के 

काना पासेथी बंसी छीनवी लइने राधां पोतानां होठे लगावीने

मधुरा मधुरा सुर रेलावती होय.           

साचे महोतरमां आपनुं जाजरमान व्यकितत्व आ कविने

कळयुगमां पण कोइ दैवी चमत्कारो देखाडो छे...कारण के

आपनी त्वचानुं सौंदर्य राधा अने काननुं एकत्वनुं जिंवंत 

स्वरूप छे...क्यारेक घवल तो क्यारेक श्याम लागे छे.

एटले ज व्हालथी महोतरमाने हुं धवल श्यामां कहीने बोलावु छु.                                         

       

व्हालाने व्हालथी बोलाववां फकत एक ज नाम थोडु होय 

बरोबरने महोतरमां.             

-नरेश के.डॉडीया

- છબી કાવ્ય - 

ચહેરાપોથીમાં બદલતી તમારી છબીને જોઇને લાગ્યુ કે       

કોઇ મુગ્ધાના હૃદયમાં થતા પ્રથમ પ્રેમોદયની

સુકુમાર ભાવોર્મિનું મનભાવન ચિત્ર એટલે તમારી છબી 

જેમ વરસાદના ઝરમરીયા આખી સૃષ્ટિને ભીંજવે છે.

મોર,કોકિલ,વાદળ,મુગ્ધાથી લઇને મધ્યા અને

કાચી કુંવારી ગ્રામ્ય કન્યાની ચુંદડી અને પ્રિયપાત્રની આંખોનું

ભીંજાઇ જવું   

જાણે સંપૂર્ણ ઋતુઓનું ભીંજાઈને નિતરી જાવું એટલે  

બીજા અર્થમાં કહું તો અહી પ્રેમવર્ષાની વાત છે "મહોતરમાં"  

ક્યારેક તમે પણ અકારણ અને કહ્યા વિનાં 

ભાદરવાનાં હાથિયાની જેમ અનરાધાર વરસોને વ્હાલા       

વ્યક્તિથી લઈને સૃષ્ટીનું સળંગ ભીંજાઈ ગયેલું આ

ચિત્ર આખું એવું મનોહર દિસે છે કે મને લાગે કે બસ  

એ ચિત્રની સાથે ન્હાયા જ કરીએ…ન્હાયા જ કરીએ

તમારા સુકોમળસા ચહેરાને બાલસહજ ભાવે નિરખ્યા કરૂ.

લજ્જા ભરેલું તમારી આંખોની કોમળ પાપણૉ નમતી હોય  

ત્યારે કોઇ મુગ્ધબાલા શરમાતી શરમાતી લાગે પ્યારી પ્યારી

ત્યારે શોભી ઉઠે છે તમારા નજાકતી નેનની લીલા અપંરપાર 

બેં નેણની નીચે બેં આંખોને જોઇને તાદશ લાગે કે જાણે

બે બે ચન્દ્રકલા ઉગી નીકળી છે સુંદર મુખારવિંદનાં આકાશે 

તમારા સ્વરનુ માધુર્ય દુરભાષમાં કાને સંભળાય કે તમારું

સ્વરાકિંત થયેલું ગીત હોય કે કોઇ કાવ્ય હોય..જાણે કે 

કાના પાસેથી બંસી છીનવી લઇને રાધાં પોતાનાં હોઠે લગાવીને

મધુરા મધુરા સુર રેલાવતી હોય.           

સાચે મહોતરમાં આપનું જાજરમાન વ્યકિતત્વ આ કવિને

કળયુગમાં પણ કોઇ દૈવી ચમત્કારો દેખાડો છે...કારણ કે

આપની ત્વચાનું સૌંદર્ય રાધા અને કાનનું એકત્વનું જિંવંત 

સ્વરૂપ છે...ક્યારેક ઘવલ તો ક્યારેક શ્યામ લાગે છે.

એટલે જ વ્હાલથી મહોતરમાને હું ધવલ શ્યામાં કહીને બોલાવુ છુ.                                         

       

વ્હાલાને વ્હાલથી બોલાવવાં ફકત એક જ નામ થોડુ હોય 

બરોબરને મહોતરમાં.             

-નરેશ કે.ડૉડીયા

Advertisement